leren

Op school leerde ik over Grieken en Romeinen. Ik ontleedde poëzie en proza van grote en minder grote schrijvers, modern of heel oud. Ik reproduceerde de ontleding van de gedichten zoals die ons werd aangeleerd, me afvragend hoe de leraar in godsnaam kon weten wat de schrijver er toén mee had bedoeld. En of je het ook niet anders kon aanvoelen? En of je dat dan ook mocht neerschrijven op je toets? Ik leerde honderden landen vanbuiten, met hun hoofdstad. Ik leerde over bijbelverhalen, en de theorie over een andere godsdienst. Bewijzen werden gereproduceerd. Differentialen berekend (of wat deed je daar ook weer mee?). En waarvoor dienden die dingen? Dat werd er niet bij verteld. Veel kennis is er dan ook niet van overgebleven, moet ik toegeven, al heb ik destijds wel degelijk alles met inzet opgesoupeerd. 

Wat écht belangrijk was, leerde ik er niet. Ik ontdekte er niet wie er diep in mij schuilde. Ik ontwikkelde niet mijn échte interesse. Of slechts miniem - bij de leraren esthetica en Latijn, die wat vrijheid van denken en uitdrukken apprecieerden. Of die ene enkele leraar Wiskunde die me aanspoorde in mezelf te geloven. Ik leerde niet kijken naar wat écht belangrijk was. Gezamenlijke interesses herkennen bij medeleerlingen. Gesprekken aangaan over het echte leven. Raakpunten voelen. Of voélen, tout court. Dat leerde ik er niet.  Ik had zoveel minder eenzaam kunnen zijn. Samen met zovele anderen, wellicht. 

Het deert me nu niet meer - ik ben goed terecht gekomen. Maar ik stel er me wél vragen bij. Is er iets veranderd? Of moeten we nog steeds ons héééél goed informeren over de juiste schoolkeuze, als het eens zo ver is? Moeten kinderen nog altijd doorslaggevende keuzes maken op een ogenblik dat ze zichzelf nog niet hebben leren kennen? (want dat leerde je dus niet op de zogenaamde 'betere' school). 

Het werd een dag met een terugblik.  Een magere terugblik. Een vluchtige passage in mijn bestaan, zo lijkt het nu. Toen was het helemaal niet zo. Toen was het heel aanwezig. Of eerder afwezig. Ik heb het zelf moeten zoeken, en gelukkig uiteindelijk gevonden. Hopelijk hebben scholen het nu meer dáar over.  Over voelen. Over ontdekken. Over vertrouwen.