zondag 26 juli 2015

Zomerse culi

Hebben jullie op warme zomerdagen ook zo'n hekel aan koken? Maar willen jullie dan toch ook lekker eten (lees: niet elke dag een al dan niet simpele salade)? Voor mij een gekend fenomeen, maar er is beterschap in zicht. Met de hulp van nieuwe kookboeken en zomerblaadjes die steeds meer aandacht hebben voor het kookhydraten- en suikervrije koken, ben ik erin geslaagd om voor meer zomerse variatie te zorgen. 

Een ongelooflijke topper volgens mijn mannen: doperwtjes met pesto en kabeljauw (of andere witte vis). Een receptje dat ik dank aan Yvonne, die wekelijks een bijdrage post in de Sjiek (bijlage van het Belang van Limburg, dat door mijn schoonmama plichtsgetrouw wordt bijgehouden voor mij). Eigenlijk is het nauwelijks een recept. Poepsimpel, is het:
Men neme (veel) diepvrieserwtjes, om die gaar te koken (niét plat!). Tegelijk bak je wat witte vis, en een klein beetje bacon of Italiaanse ham voor de versiering. Als de erwtjes klaar zijn, doe je er groene pesto onder (best zelfgemaakt, maar als het snel moet gaan, kan je het ook in de winkel redelijk vers vinden). Even op het bord dresseren en klaar! 





Ook Pascale Naessens gaf ons nieuwe recepten in haar boek 'Puur Eten'. Deze komen absoluut op de 'te maken als er vrienden komen-lijst'. (Een lijst die alleen maar in mijn hoofd bestaat en die ik absoluut vergeet als er bezoek komt)

Dit koude zalmpakketje is heerlijk verfrissend en kan met allerlei variaties ook gebruikt worden als bijgerecht bij een barbecue of een saladefestival(letje) (Wat een idee!?!) 
De vulling wordt gemaakt met krab (uit blik - wel de betere soort nemen), lente-ui, kersttomaatjes en zelfgemaakte mayonaise. Het sausje bestaat uit olie, limoensap en dille. Ik maakte het zelf wat zachter met de overschot van de mayonaise en wat Griekse yoghurt. Hummeltje heeft hier erg goed van gesmuld. Hij is dan ook wel een visliefhebber.
De volgende dag voegde ik er rijst aan toe, en werd het een perfecte koude rijstschotel. 


Minder zomers, maar ooooh zo heerlijk, waren deze gevulde uien. Vooral de kruidenmix maakte dit recept (in mijn ogen) haast goddelijk - al ben ik geen gehaktfan. De uien worden eerst - met een inkerving erin -  gekookt (in water met olijfolie)  erin, zodat je nadien de rokken eraf kan halen. De rokken vul je met gehakt, dat geprepareerd werd met kruiden (peper, zout, komijnzaad, bladpeterselie, look en de overschot van de ajuinrokken). Intussen maak je een saus van tomaten, look, olijfolie en ajuin, en achteraf ook bladpeterselie. Alles gaat de oven in, en 30 minuten later proef je een mix van heel pure smaken. Ook dit recept bleek hier heel kind-en echtgenootproof. 



Al wat langer geleden kwam dit recept van The Green Kitchen op het menu. Een mengeling van appelrasp, cottage cheese en tijm in een omeletje. Heel fris en verrassend!


En omdat het niet altijd uit een kookboek moet komen, ook een eigen receptje, dat toevallig ontstond tijdens het koken zelf. 

Ik vond heel toevallig glutenvrije linguine in de winkel. Dit werden mijn noedels. Tijdens het koken ervan, marineerde ik een grote moot zalm, in een mengeling van sesamolie, look en honing. In de wok stoofde ik eerst gemberpasta in wokolie, en daar voegde ik lente-ui, rode en gele paprika en een Thaïse groentenmix met uien, prei en paprika aan toe.  Daar voegde ik de vis aan toe en de linguine, en om af te werken nog wat soyasaus, sesamolie en sesamzaadjes. Het geheel was lekker kruidig, pittig en een beetje zoet. Jammer genoeg vergat ik de hoeveelheden de dag zelf te noteren, dus het wordt mikken om dit opnieuw te maken. Maar het komt zeker opnieuw op ons menu! 

Hoe je een wokgerecht (of pasta) presenteert, moet ik écht nog eens leren, want deze foto's doen de smaken geen eer aan. Maar geloof me, het wás lekker!
Smakelijk!




communiezieltjes

De communie-aangelegenheden in ons dorp zijn gepasseerd. Ik ben niet zo communie-achtig, maar dit jaar was het toch een beetje bijzonder. Omdat mijn oudste petekind zijn vormsel deed, en ik dus als meter een échte taak kreeg, en stiekem best wel fier op hem was. Al vind ik dat vooraan in de kerk staan, echt maar niets. 't Is maar dat ik het met plezier voor hem heb gedaan. 
Maar dat was niet alles. Ik mocht ook voor het eerst een reeks foto's maken van een eerste communiekantje. Zoonlief vindt fototoestellen die op hem gericht zijn vreselijk, dus bij hem kan ik me nooit eens laten gaan. Nu kreeg ik daar wel de kans toe. Omdat ik nog geen enkele technische bagage heb, vroeg ik nog snel aan een vriend-fotograaf hoe sommige functies op mijn toestel kunnen bijgesteld worden. Ik lette ook goed op toen hij een reeks foto's van twee kleutertjes maakte, en nam een aantal trucjes met me mee. En zie hier het resultaat. Met dank aan  de schattige Noor en haar mama!




















dinsdag 21 juli 2015

music maestro

Hoewel ik helemaal geen festivalganger ben - noch een muziekkenner - vind ik toch dat je elk jaar minstens één dag/avond op een festivalweide moet hebben doorgebracht. Het verplicht je eens niets (nuttigs) te doen. Je pikt goede muziek mee, en je kan volop 'mensen kijken'. Ik doe dat graag. Dan heb ik meteen weer kledingtips voor de komende maanden. Zeker in Gent wil dat wel eens meevallen. 
Ik was dit jaar in vorm, en dus ging ik twee avonden op rij naar twee verschillende kleine festivalletjes. En niet zozeer voor de kledingtips; nee, echt voor de muziek. Het Gent Jazz festival boekte The Boney King. Geen jazz, maar misschien net daarom ideaal voor mij. In Peer mocht Emmylou Harris de blues doorbreken. 
Ik had in Gent mijn fototoestel bij de hand. Een dag later was ik zo slim om het thuis te laten, zodat de muziek helemaal tot me door kon dringen. Ik heb genoten. Twee avonden. Twee sferen. En al twee dagen na-genot in spieren en ledematen.









maandag 13 juli 2015

Echte Lille hoap


Wij hebben weer wat hoop. Na drie maanden behoorlijk vervelende chemo, twee slopende weken 'wachten op de uitslag', twee uren wachten in de wachtkamer en de arts zien verschijnen die tot nu toe altijd slecht nieuws bracht, kregen wij een verlossend bericht. De oorlog is niet gewonnen, dat niet. Maar een veldslagje weer wel, en daar zijn wij al heel erg blij mee. De tumor die nog in de lever zat, is aanzienlijk gekrompen. Een operatie blijft nodig, wellicht open buik (lees: een zware operatie). Maar hey, wij zijn superblij met dit nieuws! Na 8 operaties in twee jaar tijd, kijk ik hier niet meer van op. Komt wel weer goed. Ik ben vooral blij dat het niet de verkeerde kant is opgegaan, want het zag er eventjes naar uit dat een totale verspreiding niet onwaarschijnlijk was. 

Wij hebben dus heel opgelucht adem gehaald, en zijn de volgende dag meteen op weekend vertrokken (was al lang gepland, maar het klinkt wel leuk zo :-)). Over het weekend volgt nog wel meer, want het was wat mij betreft een voltreffer.
En morgen vertrekken we opnieuw voor een tweedaagse kampeertrip, om dan meteen vrijdag een weekendje in Gent door te brengen. Dit laatste zonder onze kleine man, die ongelooflijk braaf, lief en vertederend loopt te wezen de laatste tijd. 

Jaja, het geluk stroomt door mijn lijf. Ik ga daar nog lekker even van profiteren. En als de tijd weer rijp is, post ik nog wat foto's. Maar niet nu. Nu wil ik hier en nu. Wij.